Summary:...
ในมอเตอร์กระแสตรงไร้แปรงถ่านแม่เหล็กถาวรจะถูกฝังอยู่ในโรเตอร์และสเตเตอร์จะมีขดลวดที่กระตุ้นด้วยกระแสไฟฟ้าภายนอกเพื่อสร้างขั้วแม่เหล็ก มอเตอร์แบบไม่มีแปรงใช้การเปลี่ยนแบบอิเล็กทรอนิกส์เพื่อกำหนดลำดับการสลับของขดลวดสเตเตอร์และมอเตอร์กระแสตรงแบบไม่มีแปรงสามารถขับเคลื่อนโดยการเปลี่ยนรูปสี่เหลี่ยมคางหมูหรือไซน์ การเปลี่ยนรูปสี่เหลี่ยมคางหมูเป็นวิธีการง่ายๆ แต่ในแต่ละขั้นตอนการเปลี่ยนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความเร็วที่ช้าจะทำให้เกิดความผันผวนของแรงบิด มักใช้การเปลี่ยนรูปไซน์เนื่องจากช่วยลดความผันผวนของแรงบิดและให้การเคลื่อนไหวที่ราบรื่น แต่ก็สร้างความท้าทายอีกอย่างหนึ่งนั่นคือความล่าช้าของเฟส
การเปลี่ยนไซน์ไซน์ทำให้ขดลวดมอเตอร์แต่ละตัวมีกระแสที่เปลี่ยนไปตามรูปไซน์เมื่อมอเตอร์หมุน ในการสร้างแรงบิดสูงสุด (และขจัดความผันผวนของแรงบิดด้วย) การรวบรวมกระแสที่คดเคี้ยวจะต้องสร้างเวกเตอร์ที่มีขนาดคงที่และตั้งฉากกับสนามแม่เหล็กของโรเตอร์
อย่างไรก็ตามเมื่อความเร็วของมอเตอร์เริ่มเพิ่มขึ้นความถี่ของสัญญาณไซน์ก็เริ่มเพิ่มขึ้นเช่นกัน กลับ EMF เพื่อให้ได้แรงบิดที่ต้องการ แต่เพื่อเพิ่มแอมพลิจูดและความถี่มอเตอร์จะต้องเอาชนะมัน เนื่องจากตัวควบคุมมอเตอร์ -PI คอนโทรลเลอร์มีแบนด์วิดท์ จำกัด และสอดคล้องกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะติดตามสัญญาณควบคุมไซน์และ EMF ที่เพิ่มขึ้นของลูกค้ากลับมา ผลที่ได้คือมีความล่าช้าของเฟสระหว่างเวกเตอร์กระแสของสเตเตอร์กับสนามแม่เหล็กของโรเตอร์
เมื่อขดลวดหมุนสัมพันธ์กับสนามแม่เหล็กจะเกิดแรงเคลื่อนไฟฟ้า (แรงดันไฟฟ้า) ในมอเตอร์แรงนี้เรียกว่าแรงเคลื่อนไฟฟ้าย้อนกลับ เนื่องจากทำปฏิกิริยากับแรงดันไฟฟ้าของไดรฟ์และลดกระแสผ่านมอเตอร์
เมื่อสเตเตอร์และสนามแม่เหล็กปัจจุบันไม่ได้ตั้งฉากกันอีกต่อไปแรงบิดจะน้อยลงภายใต้กระแสไฟฟ้าที่แน่นอน กล่าวอีกนัยหนึ่งเพื่อรักษาแรงบิดจำนวนหนึ่งจะต้องเพิ่มกระแส ดังนั้นประสิทธิภาพจะลดลง
วิธีการควบคุมอีกวิธีหนึ่งที่เรียกว่า Field Oriented Control (FOC) สามารถขจัดความล่าช้าของเฟสได้ ในการควบคุมเชิงสนาม (หรือที่เรียกว่าการควบคุมเวกเตอร์) เวกเตอร์ปัจจุบัน - ไม่ว่าจะเป็นขนาดหรือทิศทาง - จะถูกควบคุมตามทิศทางของโรเตอร์แทนที่จะถูกควบคุมโดยคลื่นไซน์ สิ่งนี้ช่วยขจัดความล่าช้าของเฟสระหว่างเวกเตอร์กระแสของสเตเตอร์และสนามแม่เหล็กของโรเตอร์
EN
